Geïnspireerd door de simpele, maar efficiënte technieken die worden toegepast bij de productie van grote werktuigen zoals graafmachines, waarbij complexe vormen worden bekomen door verschillende stukken staal zo aan elkaar te lassen dat het lijkt alsof ze uit één stuk gemaakt zijn.

Terwijl de techniek iets ruws heeft, zijn de tafelpoten en hun verbinding met het tafelblad ontworpen om er verfijnd en betrouwbaar uit te zien. Vanaf de zijkant gezien, lijkt het alsof het tafelblad nauwelijks ondersteund wordt.

De stalen poten hebben een structuur die doet denken aan een mock-up waarvan de onderdelen afzonderlijk uit piepschuim zijn gesneden en aan elkaar gelijmd.

De uitstraling en de functie van de tafel hangt af van de manier waarop de poten aan het tafelblad bevestigd zijn. Wanneer de poten dicht bij elkaar en in het midden van de tafel staan, is het eerder een eettafel. Wanneer de poten verder van elkaar verwijderd zijn en zich aan de uiteinden van de tafel bevinden, is het eerder een bureautafel waarlangs de gebruiker in zijn bureaustoel gemakkelijk van de ene naar de ander kant kan glijden.

De tafel is zo ontworpen dat de ondersteunende structuur ingebouwd is in het houten tafelblad.

Dankzij deze vereenvoudigde constructietechniek sluit deze tafel in zekere zin aan bij het ‘nieuwe minimalisme’, een minimalisme met een sterke persoonlijkheid wel te verstaan, dus geen formeel minimalisme. Er worden slechts weinig materialen gebruikt en het transformatieproces is beperkt.